1-دندانه زدن 2- غلطک زدن 3- مبارزه با علفهای هرز 4- آبیاری 

نکاتی در مورد داشت گندم

از زمان داشت تا برداشت گندم، باید مواردی را از لحاظ احتیاط در نظر گرفت. در بعضی نواحی که دمای هوا پایین است سطح خاکهای زراعتی در بهار یخ می زند؛ در این مواقع باید با ماله کشیدن، ریشه های خارج شده از زمین را به زیر خاک برد، این کار باعث خرد شدن کلوخه های موجود در زمین نیز می شود . در زراعتهای دیم، زمانی که گیاهان جوان گندم در حال پنجه زدن هستند و هنوز به ساقه نرفته اند برای تماس بیشتر ریشه ها با خاک می توان زمین را غلتک زد . برای کاهش تراکم زراعتهای پر پشت، کشاورزان ایرانی گوسفندان خود را در مزرعه می چرانند . چرانیدن، کار ماله کشیدن و دندانه زدن را نیز انجام می دهد . در حین رشد و نمو بوته های گندم در بهار، چنانچه آثاری از کمبود مواد غذایی دیده شود باید با دادن مواد مورد احتیاج این کمبود را رفع کرد . معمولاً د اوایل بهار از کودهای ازت دار استفاده می کنند . میزان مصرف کودهای ازت دار در هکتار، بسته به نوع زمین، حدود 50 تا 120 کیلو گرم است و بهتر آن است در دو نوبت به عنوان کود سرک به زراعت گندم داده شود . کودهای ازت دار مانند پتاسیم نیترات و آمونیوم نیترات اثر فوری دارند . از لحاظ آبیاری باید گفت که گندمهای پاییزه اغلب به غیر از خاک آب، در موقع کشت تا اوایل بهار به آبیاری دیگری احتیاج ندارند . نوع آب و هوا و ساختمان خاک هر منطقه، تعداد دفعات آبیاری را برای زراعت گندم تعیین می کند . مزارع گندم در نواحی مرطوب، مانند ییلاقات مازندران، به آبیاری کمتر و در نقاط گرمسیر و خشک به بیش از 6 دفعه آبیاری و در نواحی معتدل سرد، مانند کرج، به 4 بار یا کمتر احتیاج دارند . مسلم است که تعداد دفعات آبیاری مزارع هر منطقه، رابطه مستقیمی با میزان بارندگی سالانه آن منطقه دارد. خاک آب، ساق آب ( ساقه آب )، خوش آب ( خوشه آب )، گُل آب، و دادن آب، از اصطلاحات متداول آبیاری بین زارعان است. چنانچه در اوایل رشد گندم، علفهای هرز در مزرعه چیره شده باشند می توان با پاشیدن 150 تا 200 کیلو گرم کلسیم سیانید برای هر هکتار ( بعد از 6 تا 7 هفته از تاریخ کشت ) یا به کاربران علف کشهای موجود در بازار به مقدار کافی، از هجوم علفهای هرز جلوگیری کرد .